Najgłośniej krzyczy cisza. Nie wystarczy zamilknąć, aby była cisza. Aby
zrozumieć czym jest cisza należy zrozumieć swoje istnienie – miłość, śmierć,
życie, piękno.
W ciszy i
spokoju Wytyczonych ścieżek
Dotykam
nieskończonej pustki
Gdzie wspólne
jest krążenie rzeczy,
Widzę, jak się
cofają,
Dojrzewają i
kwitną,
I znów się
cofają
Do swoich
korzeni.
Taka jest
cisza:
Powrót soków w
głąb korzeni,
Co jest
wiernością,
Można rzec,
stałością woli Boga
I wiedzą tej
stałości,
Którą zwą oświeceniem.
Jest to światło
Wobec ślepoty i
nędzy zła.
Jeśli posiadasz
to, co trwa wiecznie,
Wtedy jesteś
sprawiedliwy;
A
sprawiedliwość to królewska godność,
A królewskość
jest święta,
A świętość jest
drogą ostateczną.
I choćbyś
umarł,
Zawsze będziesz
W tym stałym
punkcie obracającego się świata,
Ani cielesność,
ani bezcielesność,
Ani stamtąd,
ani tam.
W tym stałym
punkcie istnieje taniec.
Ale ani bezruch,
ani ruch,
I nie nazywaj
tego trwałością,
Gdzie
przeszłość i przyszłość razem się łączą,
Ani wznoszenie,
ani opadanie,
Za wyjątkiem
tego punktu, tego stałego punktu,
Taniec nie
istnieje,
I
istnieje tylko ten taniec.
|